Opis
Tematem książki jest somatyczność w religijnym piśmiennictwie baroku, przedstawiona w oparciu o arcydzieła literatury. Pojmowanie ciała z perspektywy chrześcijańskiej zostało ujęte tu w kilku kręgach tematycznych, m. in. koncepcji seksualności, cierpienia i ascezy.
Okazuje się, że ciało w kulturze i literaturze epoki przeciwieństw jest kodowane na różnych poziomach znaczeń. Sama reprezentacja leksemu ciało w języku ma niejednorodne konotacje. Łączy się z materialnością, realnością czy zmysłowością. Rzadziej oznacza człowieka i występuje zazwyczaj w binarnym modelu jako część ludzkiego compositum, niżej stojąca w hierarchii aksjologicznej
od duszy. Należy podkreślić, że podstawowym mechanizmem wytwarzającym rozumienie somatyczności była religia chrześcijańska, której doktryna, oparta na Wcieleniu i Zmartwychwstaniu, stała się decydująca dla kultury Zachodu. Biblia i jej tłumaczenia, komentarze Ojców Kościoła, pisma ascetyczne nie są bez znaczenia dla dawnych, językowych deskrypcji ciała. W literaturze religijnej
reprezentuje ono zarazem metafizycznego przeciwnika duszy oraz doczesną egzystencję naznaczoną piętnem przemijania, grzechu i śmierci. Książka ta jest próbą wniknięcia w barokową alchemię ciała zarówno skrywaną, jak i ujawnianą w dyskursie religijnym opanowującym ludzką somatyczność.
(z Wprowadzenia)
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.